Een seizoen op L’Accolade heeft zo zijn eigen ritme. Dat begint al met de eerste onderhoudsgroep die rond eind februari, begin maart naar Frankrijk komt. Langzaam halen we samen L’Accolade uit haar winterslaap. We schudden haar zachtjes wakker, verlossen de twee huizen die wij zijn blijven verwarmen van alle matrassen, dekbedden en kussens. Zij hebben daar hun winterslaap gedaan nadat ze afgelopen najaar gewassen en gereinigd zijn. We verdelen ze weer over alle huizen, de Accobanes en het Groepsgebouw, 91 stuks, alsof het niets is.
Dan zijn er ook huizen die als opslag gefunctioneerd hebben voor tuinmeubels, parasols, speelgoed, fietsen, de toneelkleren en ga zo maar door. De bouw en onderhoudsvrijwilligers slapen tijdens het onderhoud in de huizen en zo komt er langzamerhand weer leven in de brouwerij.
In de eetzaal, op de ramen, hangen wel tien A-4tjes met alle plannen groot en detail voor het onderhoud waar we jaarlijks zo’n 4 weken mee bezig zijn. Dat wordt schematisch afgewerkt zodat er tijdens het seizoen minder onnodige technische probleempjes te verwachten zijn. Ieder streept af wat zij of hij aan klus net heeft afgerond en bekijkt wat de volgende wordt. De sfeer is vaak gezellig en je ziet het terrein er ook echt zin in krijgen. Het schudt zijn veren en begint zachtjes hier en daar al te glimlachen.
Afgelopen voorjaar hebben echt het maximale gedaan aan wat er mogelijk is in dit deel van het seizoen. We gingen pas 1 juni open en die tijd hadden we ook hard nodig om alles weer optimaal in orde te maken.
Dan breekt de tijd aan dat de eerste gasten komen. We kregen, en krijgen nog steeds, veel complimenten over ons gedane werk. Dat doet goed, want het was echt een hele grote vermoeiende klus.
Na enkele weken met wat oudere gasten en met groepen van reisorganisaties die L’Accolade ook ontdekt hebben, kwamen de schoolvakanties in zicht. Dan gaat er een soort knop om. Het hele terrein is dan plotseling vol blije kindergeluiden, ouders die hun kroost lekker bezig zien, een recreatiegroep die samen met de kinderen een plan maakt voor alle bezigheden voor die week. Er wordt geknutseld, gezongen, er worden spelen gedaan, Weervolvenen, puzzeltochten, raketjes schieten, rolstoelraces, lekker lang in het zwembad liggen, nachtzwemmen, sterren kijken, dat soort zaken mogen niet aan de wekelijkse recreatie programma’s ontbreken.
De vrijdagavonden, Open Podium. Langzamerhand een bijna legendarische gebeurtenis. Dit jaar staat het Open podium in het teken van het 25 jarig bestaan. Een gast heeft voor ALLE gasten die dit jaar komen en klein kunstwerkje over L’Accolade gemaakt, een schoenendoos vol! Iedere vrijdag avond aan het einde van het Podium mogen de gezinnen die ‘nieuw’ zijn daar een kunstwerkje uit pakken, dat met veel dank in ontvangst genomen wordt. Wat een prachtig initiatief! Er is een olijfboom aangeboden die met de naam L’Accolade in Palestina geplant gaat worden (zie: planteenolijfboom.nl/actie). Uit het hart gegrepen.
Iedere keer word je weer ontroerd door de optredens van de kinderen, die op zo’n moment in de volle belangstelling zijn en stralen! Tere liedjes, meezing liedjes, met muziek uit de geluidsbox die ook zorgt voor een feeërieke belichting van de bomen rond het podium doordat hij kleine gekleurde lichtjes op de omringende bomen projecteert. Zo sprookjesachtig, dat heeft zijn uitwerking op het geheel.
Dit jaar woonde ik een aantal dagen in een vrijwilligers tuinhuisje ergens langs de helling van de duin omhoog, omdat wij het beheerdershuis aanboden aan een gast die graag nog een week langer wilde blijven. Wat is het dan leuk om te horen hoe de kinderen het terrein echt ontdekken. Zo hoorde ik een klein jongetje tegen zijn vriendje zeggen: ”moet je kijken hier staan allemaal kabouterhuisjes!” (de tuinhuisjes van de vrijwilligers) en ik zag hoe ze naar het nabijgelegen huisje gingen dat leeg stond en naar binnen keken om te zien wat daar was. ”Daar staat een bed in!” en daarna renden ze steeds weer over de bospaadjes die tussen die huisjes lopen, heuvel op heuvel af. Dikke pret, ontdekking van de wereld op mini formaat. Dat is toch prachtig, zo’n terrein waar van alles voor ze te ontdekken valt.
En dan de avonden. De haard is weer het middelpunt van de avonden op L’Accolade. Of het nu het gezellige getokkel van een gitaar spelende vrijwilliger is, of de (kaart-)spelletjes die worden gespeeld (ook vals!), er wordt veel gelachen, door ouders een wijntje gedronken en veel boeiende gesprekken bij de openhaard gevoerd. Genieten, dat is het juiste woord voor deze periode, ook voor ons. Gonnie en ik slaan ons door de meest onverwachte zaken heen, we houden het hoofd koel en weten voor alles wel een oplossing te vinden. Dat we samen met de vrijwilligers dit soort zaken kunnen oppakken is een groot geschenk. Hun inbreng en enthousiasme is zo fijn. Nu hebben ook wij tijd om te genieten van alles wat er hier plaatsvindt. Gelukkige ouders, blije spelende kinderen van alle leeftijden, samen zijn we in de weer. En wat opvalt, er is nog geen onvertogen woord gevallen, laat staan dat er ruzie gemaakt wordt.
Als ik dan nog vertel dat wij ook dit jaar weer heel veel grote donaties in natura kregen! Variërend van nieuwe matrassen voor de boxspring bedden, accu’s voor (til-) liften en fietsen, nieuwe tuinmeubels en heel veel basis producten voor de keuken, enz. enz. Dan kun je je voorstellen dat wij ons heel gelukkig prijzen met zoveel betrokken lieve mensen en bedrijven om ons heen.
Dit jaar voeren we veel gesprekken met gasten en vrijwilligers over de toekomst van L’Accolade. De Next-Gen Club - zoals ze zich noemen - wordt steeds actiever. Meerdere gasten geven zich op om daadwerkelijk aan het roer te willen staan. We beleggen gesprekken met ze om te zien hoe en wat ze kunnen en willen bijdragen. Daar komen hele concrete zaken uit voort. Zowel in het bestuur van de stichting als in de Vereniging van Belanghebbenden (VvB) zitten nu betrokken ouders. Dat is voor mij de garantie voor de toekomst, immers ouders weten als geen ander waar het bij L’Accolade om gaat. Hun actieve insteek is zo belangrijk om te borgen dat L’Accolade een gezonde toekomst tegemoet gaat.
Daarnaast hebben we als ons doel gesteld om dit jaar € 150.000 aan sponsorgeld binnen te halen. Dat is nodig voor de grote renovatie van het zwembad inclusief het verplaatsen van het pomphuis, het groot onderhoud aan de lift en het opnieuw asfalteren van de hoofdweg. Een groot doel, maar met de inzet van velen moet het toch lukken dit bedrag te realiseren. Eenieder die daar goede ideeën voor bedenkt, meld je bij ons (info@laccolade.nl) want we zullen alle ideeën moeten gaan inzetten om dit doel te bereiken. We hopen dan komend voorjaar voldoende middelen te hebben verworven om die drie grote projecten aan te pakken. Als dat lukt, dan is het plan om rond eind februari 2026 te beginnen met de uitvoering.
Dan is er nog iets: (ook niet onbelangrijk). We zoeken nog naar winteroppas(sers). Gonnie en ik waren van plan om uiterlijk midden oktober terug naar Nederland te gaan. Daarom zoeken we mensen die aankomende winter (of bijv. voor een maand) op L’Accolade willen passen. Als je rust zoekt en een fijn klimaat om te overwinteren, hou je dan niet in maar neem contact met ons op, dan kunnen wij jou vertellen wat er van je verwacht wordt.
Inmiddels weet ik dat ik zelf morgen (21 aug) naar NL terug zal moeten, om aan mijn galblaas te worden geopereerd. Ik had mij het einde van dit seizoen anders voorgesteld, maar helaas. Wie wil er daarom in de komende tijd (weken 37- 38 en 39 - 40) meehelpen tijdens de laatste weken met de gasten en met het winterklaar maken? Ik hoop zo dat Gonnie extra ondersteuning zal krijgen bij dit laatste stuk van het seizoen. Laat het ons weten svp.
Tot de volgende Nieuwsbrief!